Jarenlang had ik de overtuiging: pas als ik een hoge functie heb zien mensen mij staan. Dan pas heb ik het 'gemaakt', dan ben ik pas iemand. En ik deed het, ik klom op van leerling tot locatiemanager. Tot ik ontdekte dat ik er eigenlijk helemaal geen energie en voldoening van kreeg.
Eén van de uitgangspunten die in de Gouden Schakel opleiding tot Lifecoach & Mediator centraal staat is: Ik hou van mij... Dat klonk voor mij een beetje zweverig en egoïstisch tegelijk. Inmiddels weet ik beter, want als je niet van jezelf houdt, kun je er ook niet onvoorwaardelijk voor de ander zijn.
Lig jij momenteel onder een dekentje met een akelig en onbestemd gevoel, alsof het morgen allemaal over kan zijn? Word jij naar van alle nieuwsberichten en kun je er met je verstand niet bij wat er momenteel gebeurt. Raak jij misschien overspoelt en blijven gedachtes over wat mogelijk kan gebeuren, maar rondspoken in je hoofd? Helpt het je ook, dat dippen?
Afgelopen week heb ik weer 'een nieuwe' uitgezocht. Altijd moeilijk kiezen, ga ik weer voor hetzelfde of kies ik voor iets anders? Ik heb het gedaan, jaha ik heb gekozen voor iets anders! Iets langer, beetje anders van kleur ook... Dit had ik eerder echt nooit gedaan. Vooral niet opvallen, want wat zullen 'ze' er van vinden?!
Wanneer je kiest voor je eigen geluk, je hart gaat volgen en shit met anderen en jezelf oplost wordt het leven veel gemakkelijker. Dit klinkt simpel en dat is het ook. Jij kunt het ook als je het wilt en in actie durft te komen.
Ken jij het prachtige liedje: "Dat heb jij gedaan" van Meau?
Dankbaar zijn voor jezelf en anderen, dankbaar zijn voor wat je hebt...
Herken jij dat ook, of ben jij je er wel eens bewust van, dat je gedachtes over anderen hebt die jij zelf voor waar aanneemt? Dit zijn aannames die je doet. We hebben ze allemaal hoor, aannames; bijvoorbeeld over die collega, die de kantjes er weer vanaf loopt, over de buurman die nooit tijd heeft voor zijn kinderen, over jezelf dat je niet kunt presenteren bijvoorbeeld etc.
